به گزارش آرمان ایران، «با شجاعت شهید رئیسی ‌به ‌اسرائیل ‌حمله کردیم.» این جمله‌ای بود که سرلشکر سلامی فرمانده کل سپاه در جریان مراسم تشییع و تدفین پیکر شهید سیدمهدی موسوی در حرم شاه‌‎عبدالعظیم، در تمجید از اقدامات آیت‌الله رئیسی به زبان آورد.

طبق اظهارات سرلشکر سلامی، شهید امیر عبداللهیان نیز مشروعیت سیاسی نظام را در عملیات بزرگ وعده صادق در جهان به معرض عموم گذاشت و با حضور فعال در میدان سیاسی، پیام‌های جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به رژیم غاصب و جنایتکار صهیونیستی را به خوبی مدیریت کرد و قاطعانه پاسخ داد.

در جریان عملیات وعده صادق، برای اولین بار شاهد حمله مستقیم ایران به عمق سرزمین‌های اشغالی بودیم. حمله‌ای که در واکنش به اقدام رژیم صهیونیستی در حمله به ساختمان کنسولگری کشورمان در دمشق بود و از سویی دیگر با هدف بازیابی قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران در برابر اسرائیل انجام شد.

مشخصا انجام چنین حمله گسترده و پیچیده‌ای به سرزمین‌های اشغالی که قدرت بازدارندگی ایران را از نو تعریف و تثبیت کرد، نیازمند هماهنگی کامل میدان(نیروهای مسلح کشورمان) و دیپلماسی(دولت و وزارت خارجه) بود.

اساسا ایران تنها با وجود هماهنگی میان میدان و دیپلماسی توانست این عملیات مهم و بی سابقه را در عرصه بین‌المللی مدیریت کنند.

شهید امیرعبداللهیان با ارتباط گیری با همتایان خود در کشورهای مختلف، اقدام مشروع ایران را تشریح و تبیین کرد و نتیجه‌ تعامل‌ها هم در جلسه شورای امنیت سازمان ملل مشاهده شد. زمانی که نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد بدون صدور هیچ‌گونه قطعنامه یا بیانیه‌ای علیه ایران تمام شد. همچنین اعضای حاضر در نشست پاسخ ایران به رژیم صهیونیستی را مشروع دانستند.

شاید بتوان برای درک سطح اهمیت میدان و دیپلماسی که بدون شک مرهون تغییر ریل سیاست خارجی کشور از تقابل با منافع ملی به سمت تامین منافع کشور است، به موضوعی غیرقابل انکار توجه کرد.

اگر بجای شهید رئیسی، همچنان روحانی رئیس جمهور کشور بود و بجای شهید امیرعبداللهیان هم وزیر امور خارجه روحانی عهده دار وزارت امور خارجه بود، باز هم ایران می‌توانست پاسخی در اندازه عملیات وعده صادق به سرزمین‌های اشغالی بدهد؟ یا با توجه به جداسازی میدان از دیپلماسی، شاهد انفعال و کم تحرکی در برابر اقدامات خصمانه رژیم صهیونیستی بودیم؟

انتهای پیام/